" Do kwiaciarni marzec pobiegł, kupić bukiet na Dzień Kobiet."

Wczorajszy Dzień Kobiet bez wątpienia był dzisiejszym natchnieniem na post. Ponadto wizyty na kilku blogach, bo przyznam pustkę miałam w głowie zupełną a wena uciekła z kwikiem i tyle ją widziałam. Najwyraźniej jednak uznała, że nie warto i wróciła potulnie pragnąc uwagi i dopieszczenia.
Jak to z tym Dniem Kobiet jest, że w samych paniach wzbudza skrajne emocje? Często gremialnie wyrażone niechęcią. Sama do tych niechętnych należałam, więc razu pewnego przyczyny braku entuzjazmu odszukać postanowiłam i wyszło mi jak w mordę strzelił, że to przez panów i socjalizm :P




Smarkiem, potem dorastająca panienką będąc pamiętam zakładowe świętowanie Dnia Kobiet. W zasadzie ich efekty.  I tak panie obdarowywane nieśmiertelnymi goździkami - jakoś tak ten nieszczęsny goździk pozostanie dla mnie synonimem ósmego marca i komuny - wyrobami czekoladopodobnymi, rajstopkami oraz równie nieśmiertelnym za komuny, co goździki mydłem:  Four You - to to samo, którym chcieli dobić Ola w Kigsajzie - wracały do domu. Czasem na mniejszym, lub większym rauszu by jak co dzień i od święta zająć domem i obiadem, oraz często ledwo świadomym od świętowania  mężem, który ze sfatygowanymi goździkami w dłoniach i nieprzytomnym wzrokiem, bełkotliwie składał połowicy życzenia.
Ósmy marca  świętowany był hucznie głównie przez panów, którzy w wielu przypadkach wypili za siebie, swoje kobiety, dzieci psa, a nawet kota ;) Aż strach pomyśleć jak  się mają panowie po świętowaniu w Armenii. U nich dzień kobiet trwa miesiąc
Dziś z racji odejścia święta nie co do lamusa na rzecz dajmy na to Walentynek, zmiany systemu, jak i bezrobocia, takie obrazki to rzadkość. I nawet mi szkoda. Był chleb, były igrzyska. Zawsze pozostaje jeszcze nieśmiertelny samogon, bo Polska to kraj ziemniakiem słynący, a człek nawalony od święta czy bez podobno świat ładniejszym widzi. W tym kontekście nie powinny zatem dziwić aż tak zastępy bezrobotnych i pogardzanych żulików sępiących pod nocnym. Zawsze na bułkę :P
Z okazji ósmego marca naszła mnie również inna dygresja, mianowicie nad zawartością kobiecości w kobiecie, bo wbrew pozorom w czasach promowania gender to dyskusyjne jest i niebywale trudne. Do tego stopnia, że powstają katedry uniwersyteckie zajmujące się zagadnieniem. No bo jak nie rozprawiać nad fonemem posiadania przez panów takiej samej, jak nie większej ilości butów i torebek. Toż to kwestia najwyższego priorytetu, ba państwowa, co by w ogonie Europy nie zostać. Kij z tym, że kulturowo, to się można religijnie, czy politycznie uwarunkować, a nie płciowo, bo jak świat światem, a genetyka genetyką kobieta nie dozna wzwodu na myśl o kształtnych pośladkach kolegi. Konia z rzędem natomiast temu panu, który dostrzeże różnice między kolorem kobaltowym i niebieskim, różowym i fuksją, miętowym, a seledynem ;) Nie bez powodu nie ma kobiet daltonistek. Dla nich to nie synonimy.
Niech sobie genderyści (?) wyznaczają kwadraturę koła. Na zdrowie. Skoro lepszego zajęcia dla zwojów nie mają. Tylko niech na litość boską nie wymagają powagi, pochylenia się, przyklaskiwania i wiary dla tego, czego żywym zaprzeczeniem jest zwyczajna biologia i bezlitosne dna. A tym bardziej wprowadzania takich farmazonów w życie, bo nie bez powodu mężczyźni zbyt często rozmawiają z naszymi piersiami i gubią wątki na hasło, że oczy mamy wyżej :P

Pozdrawiam.