Dzienniki samochodowe III

Na dwa dni przed egzaminem teoretycznym dowiedziałam się, że mam teoretyczny :P
Zwolniwszy się z arbiata  ruszyłam się z koleżanką z kursu i jej mężem, autem do big city. Ze stoickim spokojem i na luzie.
Uznałam lecąc po schemacie, że cudu trzeba co by to pieroństwo zdać. Zatem wszelkie egzystencjalne niepokoje schowałam w buty uznając, że skoro nie jestem wystarczająco naumiana, to przynajmniej wyższa będę ;) Ze stanu permanentnego tumiwisizmu - w cuda jakoś nie wierzę - nie wyrwały mnie nawet komentarze w drodze jak i w holu WORD -u nad pokręconymi niczym ślimaczy domek pytaniami testowymi. Trudno, albo z tarczą albo na. Uznałam, że przynajmniej zobaczę z czym to się je i na następny test obryję niczym omnibus do olimpiady, bo z  dość zaniedbywanych nauk uskutecznianych przed dwoma miesiącami nie pamiętam zbyt wiele. W przyszłym roku mają próg trudności obniżyć, wiec jak w sam raz. Doturlam się. 

Na salce egzaminacyjnej rozsadzono nas przy piętnastu stanowiskach komputerowych przedzielonych pleksą. Pleksa chyba po to, żeby jak ten koń przed siebie, w swój monitor ślipieć, bo pytania przecież losowo i inne. Siadłam, ustawiłam wysokość krzesła - wiadomo wygoda to połowa sukcesu. Nie śpiesząc się i czytając po woli i kilkakrotnie niczym matołek elementarz każde pytanie, chlastałam myszą zaznaczając odpowiedzi, o wątpliwym sukcesie nie myśląc wcale. W międzyczasie jakieś facet w galopie chyba zrobił, bo podziękował i wyszedł. Pomalutku wykruszała się piętnastka. Usłyszałam nawet jedne gratulacje. Skończyłam ostatnia i zaliczyłam zonka życia. Siedemdziesiąt na siedemdziesiąt cztery możliwych o_O
No kurna, gdy bym była wierząca pewnie bym zaraz krzyżem, w pozycji dziękczynnej na posadzce leżała. Tymczasem po gratulacjach od pani pilnującej zeszłam na dół z miną świni, która zobaczyła niebo. W każdym razie musiałam wyglądać wyjątkowo idiotycznie w swym niedowiarstwie, bo po tym jak wydukałam do mojego towarzystwa że zdałam, wszyscy zgromadzeni w holu ryknęli śmiechem :)
Z mojej grupy zaliczyłam tylko ja i nie znajoma dziewczyna. Z poprzedniej jako jedyna, koleżanka z kursu. Pofarciło mi się niebywale. Podobno cuda chodzą parami, więc może i celująco wyjeżdżę  praktyczny ;) A jak nie, będę jeździć do skutku. Grunt, to zdrowe podejście ;)

 
Pozdrawiam.